Afgelopen zaterdag stond “onderwaterhockey” op het programma. Veel Stam leden (inclusief mezelf) hebben zich het hele jaar afgevraagd wat dit inhield. Na deze zware dag, weet ik wat onderwaterhockey inhoud.

We begonnen de dag zoals gewoonlijk met een vers bakje dampende koffie. Tijdens het nuttigen van dit zwarte goud kwamen de andere stampertjes rustig binnen druppelen. Het was erg slecht weer, menig stampertje klaagde dan ook over de luchtvochtigheidsgraad. Het was dan ook heerlijk vertoeven in de auto richting het zwembad. Aangekomen op het TU/e terrien waren er maar liefst twee instructeurs die ons vandaag zouden meehelpen met dit programma. Achteraf snap ik waarom, aangezien ik meerdere malen verdronken had kunnen zijn.

Het doel van het spel is eigenlijk zeer eenvoudig. Het is hockey maar dan onder water (duhh). De bal is vervangen door een puck van maar liefst 1,5 Kg. Dit ding is niet vooruit te branden en blijft als een blok beton op de bodem liggen. Je hockeystick is vervangen door een stukkie hout niet langer dan een ijslollie. Het hippe bitje is vervangen door een snorkel set waar veel te weinig zuurstof door heen komt. Zeker na een avond goed stappen. Tot slot zijn je hippe nike’s vervangen door grote lompe flippers.

Een potje duurt nog geen drie minuten en dit is voldoende om helemaal de weg kwijt te raken. Je moet elke keer 3 meter naar beneden zwemmen om in de buurt van de puck te komen. Als je deze dan eindelijk in je bezit hebt kun je onderweg naar de goal. Ondertussen begint het zuurstofgehalte in je bloed af te nemen aan het aantal tegenspelers te verdubbelen. Uiteraard wil je niet opgeven en blijf je beneden rusteloos tegen die puck aan rammen. In de hoop dat deze in de buurt van de goal komt. Uiteindelijk wordt het zwart voor je ogen en ben je genoodzaakt om boven lucht te gaan halen. Tegen de tijd dat je boven bent is de puck weer terug naar waar je begonnen was. Al met al een dodelijk spel, met gevaar voor eigen leven. Wie zoiets bedacht heeft moet wel suicidiale neigingen hebben.

Gelukkig is er niemand verdronken en hebben we ons allen prachtig vermaakt. Na afloop even het vet weer bijvullen en napraten. We zijn tot de conclusie gekomen dat het leuk was….

Maar dit nooit weer! (foto’s zijn hier te vinden)

Volgende maand hebben we een vrijdagavond programma met een overnachting. Als ik de organisatoren moet geloven kunnen we maar beter op de fiets komen. Heren, ik heb er zin an!