Vrijdagavond werd door de houtduiven even rap nog een keuken in elkaar gezet. Iedereen pakte zijn patrouillekist, gaspit en kreeg proviand. We aten aardappelen, bloemkool en een lekker saucijsje. Het koken ging uitstekend, het opruimen wat moeizamer.

Na het eten fikste ook iedereen zijn slaapplek. De één ging boven in de keuken liggen, de ander gewoon in een patrouilletent, de derde in een frietzak en de vierde onder de keuken. Het één was wat geslaagder dan de ander maar volgens de verkenners was alles een succes.

Hier kun je alvast naar de foto’s kijken. Er werd ook alvast hout gezocht en gehakt zodat er ’s avonds een kampvuur kon komen.

Uiteraard was er een avondspel in het bos: het beroemde batavierenspel. Je moet beren zoeken, deze inruilen voor vetkwabben. Maar die kunnen afgepakt worden door een tikker of medebatavieren. Daarom kun je bij het vrouwslingeren kwabben inruilen voor spiermassa zodat je jezelf beter kunt verdedigen. Uiteindelijk bleek Tijn de grote winnaar omdat hij feilloos in de smiezen had waar de beren steeds vandaan kwamen…..

Het was best koud (eigenlijk meer winterkamp weer….) dus een lekker vuurtje was wel op zijn plek. Met een worstje en een ranja’tje. En dan …. Hup naar bed. Er werd nog wat gewisseld (wel met zijn vieren én bagage onder de keuken of bagage op de veranda, met drie of met vijf boven de keuken of toch in de tent, …) maar uiteindelijk lag iedereen in zijn slaapzak. Veel gepit is er niet want het was fris en de zeilen klapperden flink en roepen in de nacht is ook leuk?

De volgende dag stond er een tocht op het programma. Het was best lastig (kompaskoers bolletje pijltje) maar iedereen deed goed zijn best en daar gaat het om. Als beloning mochten we esbitten wat heel gezellig was.

Eenmaal terug op de blokhut gingen we een broodje bakken in de grond. Volgende keer moeten de kuilen wat minder diep en wijder zodat er beter gestookt kan worden. De keukens en slaaponderkomens werden even opgeruimd. Daarna bleken de resultaten zeer wisselend. De één had nog natte prut en de ander had een goed gaar brood.

Koud, moe, vies (of heeeeel vies) sloten we het geheel af en gingen we tevreden naar huis.

We hadden twee grooooote ballen. Die gingen we over het meertje werpen. Maar je mocht niet gewoon schoppen of gooien, het moest met een constructie. Alle materialen werden verzameld en versleept naar het meertje. Het was prachtig weer. De constructies werden opgebouwd. Een katapultachtige schommel, een baan met elastiek en een soort hefboom ding. Hanneke en Rob hadden ondertussen veel lol in de meegebrachte kano. Uiteindelijk konden de ballen afgevuurd worden. Laten we het erop houden dat gooien of schoppen inderdaad verder was geweest. Maar…… lang niet zo leuk en gezellig!

En natuurlijk hebben we de foto’s nog!

Er zijn voor de verkenners weer een hoop leuke, nieuwe, spannende programma’s geweest. Zo hebben we binnen forten gebouwd, waarmee gestreden werd. We hebben een bezoek gebracht aan het DAF-museum. We hebben van Duck-tape een portemonnee geplakt. Met carnaval hebben we kroegspelletjes gespeeld. En tot slot hebben we een tafelvuur gebouwd en pannenkoeken gebakken. Zie hier een compilatie van al deze avonturen!

Na tienduizend waarschuwingen over ijzel en sneeuw en gladheid, vertrokken we naar ons kampterrein bij Houffalize. Gelukkig viel alles heel erg mee en weet Agnes nu ook hoe de mistlamp aan moet.

De beheerder was er ook al en liet ons zien wat bij het terrein hoorde en wat n slimme plek was om een tent op te zetten. Naar het terrein toe ging soepel want dat was heuvel af. Toen we de tenten wilden gaan opzetten, kwamen we er achter dat we de stokken vergeten waren. Maar dat vonden we eigenlijk wel cool. De meest wilde plannen werden besproken maar uiteindelijk hebben we de tenten maar als aan een waslijntje opgehangen. Extra zeil erin tegen de sneeuw en we hadden een perfecte balzaal. De beheerder zei dat er sneeuw voorspeld was, dus wilden we de auto nog vanavond omhoog hebben. Laten we het erop houden dat dat niet zonder slag of stoot ging, het weiland wat bruiner is geworden maar dat Nick hem uiteindelijk boven kreeg, wel zonder aanhanger. Dat vonden we even probleem twee. We parkeerden hem ook maar meteen in het dorp want het was maar een glibberig weggetje naar het terrein. Na een chocomelletje en een peperkoekje lagen we er toch vrij laat in.

Check hier vast in voor de foto’s.

De volgende ochtend werden we uitgeslapen wakker in een prachtige witte wereld. Het sneeuwde nog steeds, dus eerst spande Agnes nog een zeiltje om onder te zitten. Boterhammen gegeten, lunch gesmeerd en daar gingen we op pad. Uiteindelijk zijn we naar Cetturu gelopen. Joris genoot van de prachtige uitzichten. Onderweg kwamen we nog een muis tegen. Was heel cool hoe die een gang door de sneeuw groef. Eén pad konden we door de sneeuw niet vinden zodat we moesten struinen naar het bruggetje. Mauk zag hem uiteindelijk. In Cetturu lekker ge-esbit. Robert had er zelf één gefikst en die deed het heel aardig. Het teruglopen ging zoveel voorspoediger dan het heenlopen, dat we nog even naar de watermolen van Houffalize gelopen zijn. Het was een prachtige, winterse wandeling.

Op het kampterrein even uitgepuft en een noodle gedaan. Daarna ging Agnes even koken terwijl de mannen gingen sleeën. Uiteraard hoorden ze het afgesproken fluitsignaal niet, dus we aten wat later. Maar wel lekker stamp. Willem heeft geleerd dat een plakkerige jas te verkiezen is boven een natte jas. Een tweede poging om vuur te maken leek even te lukken maar faalde uiteindelijk toch. Dus het werd gezellig bij de Coolemanlamp zitten. Na een paar rondjes “heb ik wel, heb ik niet” waren we heel koud en zijn we lekker met een zak chips in onze slaapzakken gaan liggen.

Zondag hebben we na een ontbijt met ei alles afgebroken en ingeladen. Alles was wel nat en half bevroren van de sneeuw. Toen zijn we mega-sneeuwballen gaan maken, die we in de Ourthe lieten plompen. En nog andere sneeuwpret zoals met sneeuwballen op de go-cam van Nick gooien. De beheerder kwam met zijn tractor onze aanhanger naar boven rijden. Dat lukte gelukkig (net). Hij bracht hem ook naar de auto en wachtte zelfs om te kijken of onze auto wel uit de troep kwam. Echt heel aardig. Na een lange rit terug onder het genot van Rob’s muziek met toch een stop om te plassen en te peuken, kwamen we om half vier bij de blokhut. Alles was vlot opgeruimd en uitgehangen en afgewassen zodat de verkenners om 16.00 uur opgehaald konden worden. Het was een geslaagd kamp geweest.

Op de fiets en deze keer gelukkig niet helemaal naar Stiphout. Maar naar de zandvlakte achter het Lorentz ofwel naar de zandvlakte in het Beukenbosje. Daar aangekomen moesten de verkenners twee valkuilen per patrouille maken. Lekker graven en met takken sjouwen. Afdekken met bladeren, de zandhoop verspreiden en nog een beetje zand over de kuil.

Rob was een expert en groef zelfs een apart richeltje voor de takken die over de kuil heen kwamen. Kijk maar eens goed op de eerste foto: niets aan de hand toch? Maar er liggen zeven (!) valkuilen….

Daarna deden we Hollandse Leeuwen en je moest daarbij goed oppassen dat je niet in een kuil stapte, want dan was je af. Niet zoals Agnes die al voor de start in eentje stapte (ze waren echt goed gecamoufleerd). Er waren ook zo’n stevige valkuilen dat de lichtere verkenners er gewoon overheen konden rennen…. Dat was natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling.

Na afloop alles hup opgeruimd en het was weer een gewone zandvlakte……

En als laatste kun je ook nog de foto’s bekijken.

De opdracht leek heel simpel: brand zo snel mogelijk het touwtje door, je krijgt één lucifer. En alle patrouilles konden ook al aardig hout klaarleggen voor deze opdracht, keurig gesorteerd van klein naar groot. Maar bij slechts één patrouille ging het vuur aan na één lucifer. En ondanks dat de andere patrouilles steeds na een minuut wachten weer één lucifer kregen, ging het vuurtje daar maar niet branden. Tip van de spechten: berkenschors. Tip van de leiding: zorg voor een kern die goed fikt, het vuur was nu erg leeg.

Gelukkig was er na afloop voor iedereen een pepernoot…

En hebben we ook nog een paar foto’s.

Vrijdagavond erg vroeg kwamen de verkenners op de blokhut. In de laatste schemering zetten zij hun tent op. Daarna togen ze op hun stalen ros om één cadeau de neus te scoren. Iedereen koos de action. Gniffelen kwamen ze terug. Inpakken kunnen verkenners niet zo goed.

Toen ze terugkwamen stonden in het welpenlokaal in een kring de gourmetpannetjes klaar. Tijdens de toost van dit smakelijke diner nam de verkennerleiding afscheid van Daan als weekleiding maar nog niet als kampleiding. Daan kreeg een fotocollage op een plank. ’t Zag er wel mooi uit.

Klik hier voor de foto’s.

De verkenners vroegen zich wel een beetje af wat Thomas Breukink er nou ook bij deed, maar dat werd duidelijk na het eten.

Na een fysieke tussenstop werden de verkenners uitgenodigd in het troeplokaal. Daar stond een arena aan banken klaar en per patrouille werden de verkenners erop gezet. Thomas de quizmaster presenteerde 100 s to win it-show. Als je aan de beurt was, moest je een pietenmuts op en een cadeau van de tafel kiezen. Als je de opdracht goed deed, mocht je het cadeau meenemen naar je patrouille. Als je verloor, kreeg Daan het cadeau in zijn prijzenkast.

De 100 seconden telden heel gaaf af op het afstandbestuurbare scorebord dat Thomas zelf gemaakt had. Pepernoten stapelen, potlood slijpen, cadeau’s stapelen, kleurplaat kleuren, liedjes zingen, enz enz.

Uiteindelijk had elke patrouille twee cadeau’s de neus en Daan had er zestien. Wat n bofkont. En toen: uitpakken maar.

Na dit festijn werd nog een film gekeken en daarna was het echt echt bedtijd. ’t Was wel koud buiten…. De leiding pakt nog een filmpje en ging toen ook slapen.

De volgende ochtend sliepen we maar eerst een beetje uit. Na het ontbijt werd er rap opgeruimd, want daarna gingen we nog iets leuks doen: pannenkoeken bakken. Nu zat iedereen overtjokvol en moe maar voldaan toog iedereen ’s middags huiswaarts.

Opdracht:

Verwerk minstens 10 touwen, minstens 4 palen, minstens 4 sjorringen en 1 zeil tot een onderdeel van onze trappersbaan. Een deel van je baan moet op minstens 1 meter hoogte zijn. Elke groep krijgt ook een aanvullend voorwerp zoals een autoband of een jerrycan.

Het resultaat:

Een handbrug, een onderdoorkruipzeil, een bandenbrug, een onderdoorkruipzeil, een apenbrug (erg hoog), een apenladder, een touwweb, een kabelbaan en een ballenrasp.

Aan het eind van de middag:

– Was iedereen erover geweest- Waren we toch wel nat van de natte troep op het veld- Was de poort met het nieuwe paadje erg praktisch gebleken- Deed de kabelbaan het echt- Was de ballenrasp toch wel moeilijk en erg lang (alleen niet voor willem en freek, die ook om de boom gingen)- Was alles heel snel weer opgeruimd.

Er zijn ook nog foto’s van de pizza ovens van de week tevoor. Let op: met een steen werkt het best (maar die moeten we dan wel drie nieuwe regelen, want deze is gebarsten….)

De verkenners hebben een nieuwe patrouille-indeling en zaterdag 4 oktober hebben we eraan gewerkt dat men elkaar beter leert kennen.

We deden:

Verstoppertje op verzoek bleek te moeilijk omdat men niet goed wist wat 30 meter was, maar het was toch wel leuk.

Natuurlijk hebben we de foto’s nog.

Reeds in het donker werden de tenten opgezet. Meteen in thema dus. Na de opening die vanuit Waalre werd gedaan, togen de verkenners het bos in. Het was maar goed dat de verkenners thuis het NAVO-alfabet geoefend hadden want in het bos moesten ze letters oversmokkelen om zo veel en zo lang mogelijke jota-woorden te maken. De ‘E’ die was er niet maar de ‘echo’ wel. De winnaar was uiteindelijk de spechten die kortegolfontvangerzender gespeld hadden. Daarna was de day lang genoeg en togen de verkenners naar bed.

De eerste foto’s kun je hier vinden.

Zaterdagochtend draaiden we drie shifts: keukendienst (met pannekoeken bakken en tortilla hapjes (en de afwas en zo)), zenden (om het insigne te halen) en solderen (een elektronische dobbelsteen die ook de weg kan wijzen, en een random getal onder de tien kan kiezen én het was óók nog een looplichtje).

’s Middags gingen de verkenners traditiegetrouw op de fiets weg. Het was de bedoeling om kamertje-verhuur tegen Jasper Scheffers te spelen, maar ondanks het bezoek aan drie of vier groepen werden er weinig kamertjes verhuurd. Daarna mochten de jongens lekker per patrouille hun eigen maaltijd in elkaar steken: aardappeltjes, hamburgertje en Erwtjes en Bertjes. Na de afwas kon er nog even gezonden worden. Daarna begon iedereen ‘after daylight’ een beetje zenuwachtig voor het avondspel te worden.

Mister X moest gezocht worden in de wijk van de oude gracht. Dat ging op een ingewikkelde manier waarbij je maar twee nummertjes vooruit mocht. Mister X mocht te voet (één plek), te fiets (twee plekken) of per auto (drie plaatsen). Het bleek echter wel dat hij alles per auto deed J. Ronald, die de centrale bemande, werd af en toe wel een beetje gek van de ‘administratie’. Sommige patrouilles werden zo enthousiast als ze mister X in de smiezen kregen, dat ze spontaan drie of vier plekken vooruit gingen. En dat mocht natuurlijk nietJ. Je kon als patrouille ook niet zomaar de gracht over. Tussen 17 en 21 en 16 en 22 was een post. Thomas en Mirthe hadden daar een mooi spinnenweb gemaakt waarbij je door de lampjespoort door moest zonder de belletjes te laten rinkelen. Maar dat was voor de patrouilles géén probleem. Uiteindelijk werd mister X gevangen bij nr 30 door twee patrouilles. Het bleek gewoon Dennis te zijn. De Day was allang voorbij toen we nog een lekker worstje boven het vuur maakten om vervolgens weer in de tent te kruipen.

Zondag lieten we de zon eerst even goed opkomen. Na het ontbijt werd geïnventariseerd wie al meer dan vijf verbindingen had. Die mochten doorwerken aan hun insigne. De anderen gingen de nummertjes opruimen. En de anderen hadden keukendienst. Daar werden heerlijke ‘bevertjes in een slaapzak’ bereid. Sommigen waren op winterkamp: die hadden hun mutsje dicht. Ook werden er ‘kaaskopjes’ gefabriceerd en lekkere ‘tentjes’.

Na de lunch moest er natuurlijk nog opgeruimd worden. Dat vlotte gelukkig zo goed dat er nog even gevoetbald kon worden (of een band geplakt). Daarna werden de insignes uitgereikt (die ook nog after the day glowen….) en togen alle verkenners huiswaarts. De zendamateurs en een handjevol leiding ruimde de rest nog op en sloot de 47e jota af met een gezellige barbecue.