Zoals elk jaar hebben de verkenners ook dit jaar weer meegedaan met de Regionale Scouting Wedstrijden (RSW). Op dit kamp laten verschillende patrouilles zien wat ze in huis hebben qua scoutingtechnieken zoals pionieren, navigeren en koken op kampvuur. Dit jaar is de Houtduiven patrouille derde geworden. Dat betekent dat deze patrouille de GFB mag vertegenwoordigen op de Landelijk Scouting Wedstrijden. Natuurlijk zijn we hartstikke trots op deze jongens. Goed gedaan!

Foto’s

Dat was het plan. De houtduiven moesten zó hoog koken dat de leiding er onderdoor kon lopen, de anderen moesten op heuphoogte iets maken. De leiding deed ook mee. De eerste zaterdag is heel hard gebouwd zodat er aan het einde van de middag 5 mooie platforms waren. De verkenners mochten mailen wat gegeten moest worden maar iedereen was het mailadres van de leiding vergeten. Daarom moest het groepje opsplitsen: een tweetal toog naar de aldi om daar zelf iets lekkers uit te kiezen en de rest ging het vuur startklaar maken. Dat is nog een hele klus want pas om half vier brandde er overal vuur. De heerlijkheden werden bereid en opgesmikkeld. Daarna werd in vliegende vaart het hele terrein weer opgekuisd zodat teruggekeken kon worden op ene leuke middag.

Er zitten ook foto’s bij van onze Fuego-estafette. Hierbij moest via een trappersbaan een heel speciaal estafettestokje doorgegeven worden: een sterretje. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk. Zie hier de foto’s.

Op vrijdagavond togen we vol goede moed en met veel zin naar de Ardennen. Na een vlotte autorit kreeg Agnes bijna de aanhanger op het weiland en konden we lekker de tenten opzetten en ons kampement opmaken. Omdat er nu ook een groot zeil onder de tent moest, deden de oudste verkenners er een uur langer over dan normaal J. In het bos lag het hout voor het oprapen maar somehow zijn dennenaalden dan het leukst. Na veel rook, een chocomelletje en een peperkoek, togen de verkenners naar bed.

Voor de foto’s kijk je hier.

De volgende dag zagen we hoe mooi het was in Freyneux. In de verte schemerde ene wit eilandje en aangezien het winterkamp was gingen we al snel op hike naar die sneeuw. Via een bruggetje en prachtige paden kwamen we inderdaad in de sneeuw te lopen. In Dochamps aten we onze bammetjes. Vandaar gingen we via ene oud spoorlijntje dat ze aan het opruimen waren naar een watermolen. Daar mocht je natuurlijk weer niet in maar net erna struinden we gewoon 2 hellingen omhoog. Dat klinkt makkelijker dan het is. Aldaar hadden we een esbit pauze. Via een mooi route over deze tweede helling kwamen we weer terug op ons kampterrein. Dennis kookte heerlijke andijviestamp. Het was deze avond superwinderig op ons terrein. Die woei wel het vuur aan en zorgde zo voor het echte winterkampgevoel: warm van voren en koud van achter. Toen het ook nog begon te sneeuwen zocht eenieder gezellig zijn tentje op met een versnapering en kletste aldaar (verder).

De volgende morgen was het gelukkig droog. Na ene heerlijk eitje en een pannekoekei voor wie durfde ruimden we de hele kermis weer op. We gingen naar Baraque Fraiture waar 10 cm sneeuw lag. Daar werd wat gesleed en vooral veel met sneeuwballen gegooid. Na een ge-esbit-lauw-knakworstje vertrokken we weer naar Eindhoven. Het was weer gezellig geweest!

Het Sinterspektakel 2013 van de verkenners begon met het spannende Angry-Pieten spel. Terwijl eerst snel drie tenten opgezet werden en begonnen werd met de bouw van drie katapulten, werden de papier-maché ballonnen verzwaard en gekleurd.

Het bleek niet mee te vallen om de cadeau-jerry-cannen uit de ‘schoorsteen’ te schieten, maar pret genoeg. Daarna lekker tortilla’s gegeten. Je kon mooi kiezen wat je er op wou, dus dat ging voor 95% goed J

Bekijk hier alvast de foto’s

Terwijl de meeste verkenners aan het opruimen/afwassen/fikkie stoken waren, bedachten de Houtduiven een spannend avondspel. De pepernotenfabriek wilde pepernoten, chocoladepepernoten, ambachtelijke chocoladepepernoten en banketstaven bakken maar miste de benodigde ingrediënten. Gelukkig konden de handelaren een lening afsluiten om zo ingrediënten bij de verkopers te gaan kopen en zo de fabriek te voorzien van hun grondstoffen. Ook de rente werd trouw betaald al voelde een enkeling zich bedonderd omdat de opbrengst van een gewone pepernoot niet genoeg was om de kosten te dekken. Enfin, goed voor veel nachtelijk plezier.

Terug op de blokhut gingen we…. Wii’en. Helaas kon 1 wii niet aan de beamer maar er bleven mooi twee poules van twee teams over en er werd fanatiek geracet. Het naar bed gaan ging minder soepel en het slapen zeker ook niet. Kiezen bij wie je ligt zit er voorlopig dus niet meer in J

De volgende ochtend kregen we heerlijke pepernoten-omelet (maar ook gewoon beleg). Er werd vlot opgeruimd en alles aan kant gemaakt. Daarop togen we nog het bos in voor een spel waarbij eerst een lied bij een schoen gezongen moest worden, toen een sint erbij moest staan, waarna een Piet in een veilig hesje kwam kijken of het goed ging op het dak zodat tenslotte een cadeau uit de zak in de schoen gestopt kon worden. De anti-pieten probeerden de boel te saboteren en zelf het cadeau te bemachtigen. Agnes kan niet uitleggen (en Roger wel) zodat het wat langer duurde dan de avond tevoor voordat men het spel begreep (al zei Quinn meteen: oh, gewoon een smokkelspel J) maar gelukkig werden de grote schoenen gevuld.

Gauw weer het bos uitgerold en lekker naar huis: wie weet had Sint thuis ook de schoen gevuld?!

Het verkennersseizoen 2013-2014 is vandaag spetterend geopend. Een beetje argwanend werd de drijvende vloot bestaande uit een rubber boot, een schildpad, een krokodil, een cementkuip-met-band en een staatslotluchtbed opgeblazen. Toen bleek dat met een wedstrijdje de winnende patrouille als eerste een keus mocht maken uit al dit moois, werden de jongens al wat fanatieker. Vooral de schildpad was een geliefd item. Het ging uiteindelijk erom om als eerste de ‘bel’ te luiden en het goede antwoord te geven op de kwisvraag. Weet je bijvoorbeeld wel wat er eerst was: de broekzak of de borstzak? In den beginne begaven de jongens zich schoorvoetend in de Karpendonk (al ging een verliefd paartje toch maar liever wat opzij….). Bij de laatste race werd de drijvende vloot in de Karpendonk geplempt en sprong men er zo snel mogelijk achteraan. Toen waren ook drie patrouilles compleet bij de bel……

Een potje voetbal maakte deze zonnige middag spetterend af.

Check hier de foto’s.

Zondag: de reis naar Viervilles sur Mer.

Op zondag verzamelden alle verkenners op de blokhut rond 9 uur. We begonnen de busreis vrolijk en enthousiast en met veel muziek. Maar als snel werd de busreis saai en duf. We probeerden er toch een leuke reis van te maken. We kregen toch een houte kont. Toen we in France waren, stopten we om te plassen. En troffen daar een rare WC aan. Toen we weer reden werd het toch leuk omdat de leiding uiteindelijk toch gekke muziek had. Velen uren later kwamen we op het kampterrein waar een oude Duitse Generaal had gewoond die D-day soldaten probeerde te stoppen. We hoefden geen tent op te zetten want we sliepen binnen. Toen gingen we slapen na een vermoeiende dag.

Foto’s vindt je alvast hier.

Maandag: de duitse begraafplaats

We gingen naar de Duitse begraafplaats. Daar lagen 8500 graven. Sommige soldat ware heel jong: 14 of 15 jaar. Toen gingen Agnes en Dennis boodschappen doen en wij speelden voetbal. Daarna gingen we zwemmen in de zee en Abel en Agnes hadden heerlijk gekookt.

Dinsdag: de Amerikaanse begraafplaats.

We werden wakker en stonden op. We aten cornflakes. De lachende koe kwam voor het eerst op tafel. We moesten 8 kilometer hiken. We gingen naar de American Cemetry. Daarna kregen we een rondleiding van 66 minuten. We kregen we allemaal info over Amerikaanse graven. Hierna gingen we met mooi uitzicht over het strand terug. We gingen toen overheerlijke rode kool eten! We hadden toen ‘chill’ tijd. ’s Avonds gingen we rond het kampvuur zitten en gingen we zingen. Toen was een geweldige dag voorbij en gingen we slapen.

Woensdag: Point du Hoc

Wij werden wakker door het vreselijke horloge van ZhengYuan dat oorverdovend piepte. Daaropvolgend ontbeten wij heerlijk. We aten stokbrood en croissantjes. Dennis vertelden ons dat we onze dagrugzakjes moesten inpakken. We moesten onze zwembroek meenemen. We stapten in de busjes en reden naar Point du Hoc. Daar mochten we een anderhalf uur tussen de bunkers rondlopen. Jochem, Abel en Joris werden in één van de bunkers gebokt door een Belg. Hij liet ze schrikken en maakte een foto. Daarna gingen we terug naar de auto’s en deden we een beverspelletje. Dat spel heette chinees voetbal. Agnes kwam terug met een busje vol eten. Na de lunch die erg lekker was (stokbrood en peperkoek). We reden daarna naar het zwembad. Die was helaas dicht. Om de tijd te versnellen gingen we lol trappen op het voetbalveld. Een meisje vond één van ons leuk. Toen gingen we naar het zwembad en moesten we ballenknijpers en badmutsen aan. Dat was niet leuk. Toen we in het zwembad gingen, gingen we met de leiding stoeien. Toen we klaar waren gingen we naar het kampterrein. En dat was het einde.

Donderdag: Leuke dag

We werden wakker gemaakt door de leiding en ze zeiden dat we gingen hiken. Maar dat was een grapje en we gingen met de bussen maar wisten nog niet waar we naar toe gingen. Ze zeiden dat we naar een doolhof gingen met schuivende muren. Maar dat klopt niet helemaal. Maar uiteindelijk zei de leiding dat we gingen paintballen. We waren heel blij en het was heel leuk. Toen zeiden ze dat we terug naar het kampterrein moesten hiken. Maar dat was niet zo. We gingen survivallen. Uiteindelijk was het heel leuk. Maar wat niet leuk was, was dat we pittig aten. Maar voor de rest was het een leuke dag. PS we hadden wel blauwe plekken door het paintballen. ’s Avonds gingen we naar het strand en speelden wat en verkenden het strand tot de rotsen. Toen we teruggingen zaten we nog wat rond het vuur met een cakeje en drinken.

Vrijdag: Arromanches

De volgende dag gingen we naar een museum (overlord museum) en naar het strand in een ander dorp. Veel mensen waren verbrand. Als avondeten gingen we als verrassing naar de Macdonalds! Ronald kwam nog op bezoek voor onze bonte avond. Toen moesten we onze spullen opruimen om de volgende dag weg te gaan.

Zaterdag: Klapband

De terugreis was lang en saai ondanks de goede muziek. Toen we er bijna waren kreeg Dennis een klapband. Dat was wel schrikken. Gelukkig kregen we iedereen en al onze spullen thuis. Al waren sommige ouders wel vier keer op de blokhut geweest.

Er was hard gewerkt om drie vlotten te bouwen. Er waren ook welpen komen meedraaien. Er werd heel wat uitgelegd, gesjouwd, gepast en gemeten, geknoopt, gesjord, gestiekt en gehubbabubba’d. Toen de bouwsels eindelijk te water gingen, bleek dat bij enkele vlotten de palen tóch wat dichter bij elkaar hadden gemoeten, máár dat mocht de pret niet drukken. Of er werd een noodreparatie verricht óf er werd gewoon gezwommen. De tocht ging van de ene kant van de karpendonk naar de andere kant. Het was wel een beetje fris maar het zonnetje maakte veel goed. Na afdrogen cq omkleden werd vlot alles afgebroken. Op de blokhut ging er nog lekker wat ranja en een marsmellowtje in en een zaterdag was weer omgevlogen. foto’s

De Malpiesche Bergen was de locatie voor het junikamp van de verkenners. Eerst moesten we naar het terrein lopen. Daar werden frietzakjes opgebouwd, die door sommigen werden verbouwd tot heuse 3 kamer-appartementen. Wel wat winderig maar de weersvoorspellingen waren goed. foto’s

Na de lunch gingen de verkenners op hike. Gewoon op kaart, maar wel een moeilijke route. De patrouille die als laatste wegmocht mopperde wat. Maar Agnes zei dat ze tóch als eersten zouden arriveren. Hetgeen later ook zo bleek te zijn. We gingen primitief koken: kip in hoera stand, gepofte aardappelen en erwtjes en bertjes in blik. Doordat eea wat lang duurde voordat het klaar was, waren alle vermoeienissen van de hike ook weer weg. Jammer genoeg gold dat niet voor de blaren J. Na het avondeten werd er wat gerouwdouwd met Hollandse Leeuwen. Vervolgens gingen we op zoek naar een geschikt terrein voor het koningen en onderdanenspel. Het ging precies wat schemeren, wat de diverse koningen wel goed uitkwam. Het tweede potje deed de leiding ook mee. En ondanks dat Dennis met heel veel onderdanen door het bos sjouwde, kwam Rob als de grote winnaar uit de bus. Terug op het terrein gingen we lekker het liedboekje doorbleren (volgens Ingrid was het écht geen zingen). Anyway, terrein 6 heeft gehoord dat we er waren. Lekker naar bed en goed geslapen. De volgende dag een eitje bakken om daarna de boel af te breken en op te ruimen. Om alvast eens in te komen voor zomerkamp kregen we nog een franse quiz. De conclusie van de leiding is dat de jongens écht geen woord frans verstaan dan wel spreken. Een voorbeeldvraag: scout in het frans is: A ecleteur, B sercheons du route of C scout (je spreekt uit: skoet). Alle verkenners liepen massaal naar B (letterlijk pad vinder) terwijl A en C de goede antwoorden zijn. Daarna liepen we weer terug naar de Suyckerbuyk waar al enkele ouders van een kopje koffie zaten te genieten. Het was weer leuk geweest!

De uitdaging: een emmer voorzien van water over het parcours krijgen. Het parcours was zorgvuldig en creatief uitgedacht door de patrouilles waarbij elk een onderdeel bouwde. Er moest minstens iets in gepionierd zijn, er moest iets zijn waar men bovenlangs kon en/of onderdoor kon en/of een balanceer-uitdaging.

De emmer mocht niet met de handen gedragen worden, moest door 2 verkenners vastgehouden worden en moest zo snel mogelijk over het parcours gewerkt worden waarbij uiteraard zo min mogelijk water gemorst mocht zijn.

Een hele klus, veel gesjouw, veel lol en…. enkele natte pakken (goh….) Naar de beelden >

De opdracht: bouw een brug over (het slootje) bij de Dommel.De restrictie: je mag geen 6m palen bouwen.Het doel: De brug moet 250 kg (Dennis en Job) houden.De successen: twee bruggen over de Dommel waar én Dennis én Job op kunnen.De minpunten: enige doorbuiging en 3 paar natte voeten.De beloning: lekkere chips en een taart voor een zoen.De elende: taart = puinhoop.

Foto’s