Aan de verkenners was gevraagd om een blauw of wit shirt aan te doen en een (yoga)matje mee te nemen. Ze kwamen aan en vroegen al bezorgd of we gingen yoga’ en. “Dat gingen ze dus echt niet doen!!” Maar dat was allemaal voor het spel levend “Wie is het?”. De jongens mikten overigens op moeilijkere vragen dan het kleur shirt, baret of zonnebril. Ze gingen voor klompje in de das, bergschoenen of de kleur van de broek. Het was in ieder geval hilarisch, vooral toen voor Abel de scene nog even werd aan gepast.

Daarna mochten alle verkenners een straf bedenken die ze mogelijkerwijs ook zelf moesten uitvoeren. De gekste dingen werden opgenoemd (als in de Dommel springen). Lisa maakt een verstandige selectie en plakte 8 normale straffen op het rad van onfortuin. Daarna kreeg iedereen een nummer en gingen we Corana-proof één tegen één wedstijdjes doen. De winnaar van het wedstrijdje mocht aan het rad draaien (en een munt in de buis) en de verliezer moest die straf gaan uitvoeren. We hadden bekertje-flip-gooi-boter-kaas-en-eieren, hinkelen, zakje-gooi, ton gooien, dekentje-bal-gooien, schiet-jenga, ballenbakbal-mikado en kleuren-memory. Voor ieder wat wils en spelregels waren flexibel, als je het maar van te voren afsprak! Na een spelronde was er een rij voor het rad en werden overal straffen uitgevoerd: opdrukken, jerrycan hooghouden, sit-ups, stoplichtestafette enz… Uiteindelijk wonnen de spechten, waren de ijsvogels tweede en de arenden derde.