Het weekend van 15 september was het weer tijd voor het jaarlijkse leidinguitje: Leidingweekend 2012! Lees hieronder de ervaringen van één van de 29 (!) deelnemers. Voor de internethelden onder ons: de tl;dr versie vind je onderaan het artikel. Alle 360 foto's vind je via deze link.

EIndelijk was het dan zover. Het lEIdingweekend 2012 ging beginnen. 3 maanden van te voren kregen alle lEIding leden een link doorgestuurd. Natuurlijk werkt iedereen tegenwoordig met een smartphone waarop je je email ook leest. Een smartphone en deze link waren geen goede vrienden van elkaar. Hierdoor was het openen ervan lastig op je mobiel. Na lang proberen heb ik uitEIndelijk toch gekozen voor de ouderwetse manier: de computer. Nadat ik op de link klikte kreeg ik een vraag over hoe je geboren word. Nadat ik deze vraag met alle mogelijk antwoorden had geprobeerd in te vullen is het me EIndelijk gelukt de vraag goed te beantwoorden. Nog altijd had ik geen idee wat het idee achter deze link was. Was het een hint naar de locatie? Was het een paklijst? Waren het foto's van de organisatoren die om bepaalde redenen nooit op internet mochten verschijnen? Ik wist het niet. Anyway, na de quiz kwam ik op een nieuwe pagina. Deze pagina toonde een plaatje met EIeren. Heel veel EIeren. Het was dan ook de bedoeling dat je zou tellen hoeveel EIeren er op het plaatje stonden. Daarna zou je verder gaan naar de volgende pagina. Heel veel getel later gaf ik de moed op. Ik had alles geprobeerd. Ik had zelfs het plaatje uitgeprint om zo alle EIeren in te kleuren die ik geteld had. Zo moest het toch wel lukken? Maar nee hoor. Het juiste aantal EIeren was nog niet door me gevonden. Uit pure frustratie scrolde ik naar het EInde van de pagina. Hier stond een nieuwe link. Nadat ik hierop klikte kwam ik op de volgende pagina. Ik had dus ongeveer 23 uur aan EI tellen weg gegooid en het was nog niet eens Pasen. Goed, ik was op de nieuwe pagina. Hier stond zo'n 348 keer de tekst KLIK HIER. Klikte je op een van deze KLIK HIER knoppen, dan kwam je op een onbekende pagina. Echter, een van deze KLIK HIER knoppen zou ons verder helpen. Er zat dus wEInig anders op dan 348 KLIK HIER knoppen af te gaan. Na heeeel veel geklikt te hebben is het me gelukt de juiste te vinden. Op de volgende pagina werd het pas echt moEIlijk. Hier stond enkel een balkje met daarbij:CODE.. De code wist ik echter niet. Nadat ik anderhalve week vrij had genomen van mijn werk en alle mogelijke codes had geprobeerd gaf ik de moed op. Ik vermoede dat die code nog wel zou komen gedurende het weekend. Het lEIdingweekend was dus nog niet begonnen of ik had er al zo'n 49 uur in gestoken. Pfff dat zijn nogal wat uren...en ik was niet eens organisatie!

Vrijdag
Maargoed, het lEIding weekend moest dus nog beginnen. Op vrijdag avond was het dan zover. Iedereen verzamelde langzaam op de blokhut en uitEIndelijk druppelde ook de standaard te-laat-komers binnen. Natuurlijk was iedereen klaar om de strijd aan te gaan met de andere groepen. Het spel kon beginnen.
Allereerst kreeg iedereen een enveloppe. In deze enveloppe zat een naam, en een woord. De bedoeling van dit spel, dat het hele weekend zou duren, was om de persoon die op het papier stond, het woord te laten zeggen wat ook op je papier stond. Denk aan woorden als: Zweefvliegen, vuurspugen en paintballen. Ik vergeef het Emma nog steeds niet dat ze niet gewoon even zweefvliegen wilde zeggen. Zelfs niet toen we daadwerkelijk gingen zweefvliegen (daarover later meer). Ook met Daan moet ik nog even een hartig woordje spreken. Jullie mogen gerust weten dat Daan gebruik heeft gemaakt van mijn ochtend verwardhEId. Het 1e woord wat ik op zaterdag ochtend zEI was: absEIlen. Dit omdat Daan hier zo nodig over moest beginnen om half 8 in de ochtend. Jammer, dat noemt zich dan vrienden.
Terug naar het vrijdag avond spel. (ja we zitten pas op vrijdag avond. Als je wil weten wat we nou EIgenlijk allemaal gedaan hebben, scroll dan even verder.) We kregen per groep een CD. Op deze cd stonden uiterst vermakelijke sounds zoals zanger rinus, en B.Botje. Op de CD stond ook een code. Met grote ogen keek ik naar de CD. Zou dit dan EIndelijk de code zijn waar ik al avonden naar op zoek was. Gespannen, nerveus en zeer in spanning zijn we dan ook maar snel op zoek gegaan naar een computer. Na de bovenstaande stappen op de link te hebben doorlopen ( die ik overigens inmiddels heel snel deed) kwamen we bij de code uit. Met trillende handen en barstend van de adrenaline heb ik de code ingevuld. We kregen een plaatje van de Karpendonkse plassen. Het EIland in de karpendonkse plassen om precies te zijn. Hier zou dus de volgende hint liggen. Mijn groep en ik keken elkaar aan. “Ha die punten worden voor ons” riep Agnes nog. “Ik heb nog wel een opblaas boot liggen”. Deze moesten wij nog wel even opblazen. Ongeveer 4 uur later was de boot dan EIndelijk vol en kwamen we erachter dat hij niet eens in de auto paste. Hmm.. dan maar de auto van Agnes mee. Toen we aankwamen bij het EIland waren de eerste groepen al weg. Deze zijn gewoon het water in gerend. Jan heeft echter in onze boot heel geduldig en charmant de overkant berEIkt.
Aan de overkant kregen wij EIeren met een nummer erop. Deze waren zeer belangrijk voor de rest van de avond. Daarom hebben wij dan ook op onze EIeren gepast als een kip dat ook zou doen. Ook kregen we een kruiswoord puzzel die we moesten invullen. Geheel ingevuld zou er dan een locatie uitkomen. Wij hadden al vrij snel door dat we in Helmond moesten zijn en zijn direct, wellicht wat enthousiast, vertrokken. We hadden geen idee waar in Helmond we moesten zijn. Gelukkig kwamen wij de organisatie tegen op de weg naar Helmond. Wij dachten, als we nou achter hun aanrijden, dan moeten we haast wel goed rijden. Na ongeveer 15 minuten kwam Jeroen en zijn team ons voorbij gereden. Hmm moeten we nu Jeroen of de organisatie volgen. We kozen voor Jeroen wat misschien niet zo verstandig was. Jeroen had namelijk door dat we hem volgden en deed er dan ook alles aan om ons af te schudden. Dit met succes want we hadden geen idee meer waar we naartoe moesten. Hmm, misschien toch maar de puzzel oplossen dan. De puzzel kwam uit op de Mierloseweg in Helmond. Hier waren wij, tijdens onze achtervolging al lang voorbij geregen. Terug gaan was geen optie en dus hebben we een belletje naar de organisatie gedaan. Deze was zo vriendelijk om ons een hint te geven waarna we verder konden rijden. UitEIndelijk moesten we naar EIsselstijn (YsselstEIn). Hier moesten we EIeren overgooien waarna we weer een hint kregen. Deze keer kregen we een blaadje met daarop 9 CD's en een NS logo afgebeeld. Je zou natuurlijk meteen denken dat je naar EIndhoven moet rijden omdat daar een Free Record shop op het station zit (???) maar na even te hebben nagedacht zou dat echt te makkelijk zijn. Nee de 9 CD's staan natuurlijk voor nummer 9 op de CD die we in het begin van de avond hadden gekregen. Dit nummer 9 was Berend Botje. Natuurlijk gaat Berend Botje naar Amerika en dit is precies waar wij naartoe moesten. NS station America, Limburg. Daar aangekomen stonden de overige groepen ook al te wachten. Hier konden we lekkere hamburgers bakken. Na even gewacht te hebben op de groep die toch te makkelijk dacht en dus naar de Free Record shop in EHV was gereden, zijn we begonnen aan een nieuw spel.
Dit spel was een soort dropping waarbij er EIgenlijk maar 3 van de groep werden gedropt. De chauffeurs en een ander team genoot kregen 3 personen van een ander team in hun auto. Het doel was om deze personen op een plaats te droppen waar hun chauffeur ze niet zou kunnen vinden. De chauffeurs hadden dus naast het droppen van het andere team, de taak om hun EIgen team te vinden. Nadat iedereen weer in de juiste wagen zat was het tijd om naar het kamp terrEIn gegaan. Dit jaar zaten we in een van de mooiste blokhutten die ik ooit gezien heb gelegen in het mooie EIndhoven. Na deze vermoEIende avond was het tijd om te slapen.

Zaterdag:
Deze dag zal ik wat korter beschrijven. Het begon uiteraard met opstaan. We hadden de melding dat we sportief gekleed voor de dag moesten komen. Zo ver als een padvinder sportief kan zijn is iedereen toen zijn bed uit gekomen. De een op sportschoenen, de andere op bergschoenen. BEIde zijn natuurlijk nodig in bepaalde sporten maar wij hadden geen idee wat we gingen doen. Vervolgens gingen we op weg naar de activitEIt. Iedereen stond al klaar om naar de auto's te gaan maar we gingen.... te voet! Na een 10 minuten lopen kwamen we bij de tennisbaan waar de familie Breukink jaren lang lid is geweest. Ik zeg bewust geweest want na een vertoning met 28 padvinders zijn ze waarschijnlijk nooit meer welkom op de club. Het was ons allen duidelijk, we gingen een competitie tennissen. Hmm tennissen met mannen met de conditie van een zieke aap, het coördinatie vermogen van een blinde eend en de snelhEId van een geblesseerde schildpad: als dat maar goed komt!
Na het betreden van de baan werd ons vriendelijk gevraagd niet met bergschoenen op de baan te lopen. Als gevolg hiervan werd het toernooi door niet nader te noemen personen op sokken gespeeld. Na het toernooi, waarvan ik niet eens meer weet wie de winnaar is. Zijn we terug naar de blokhut gegaan om na een potje voetbal aan de lunch te beginnen. Na 2 worstenbroodjes en een tosti in de holle kies te hebben gestoken gingen we naar de auto's. Oehhh spannend waar zouden we naartoe gaan? Onderweg kwamen we al bordjes tegen die duidde op een zweefvlieg vereniging. Nadat we een uitleg hadden gehad van een nogal pittige ouwe man (91) konden we in groepen naar de vliegtuigen toe. Na het zweefvliegen begonnen de vragen. Hoe vertel ik mensen dat ik heb gezweefvliegd? Gezwoogvliegd? Zweefgevlogen? Zwoofgevlogen? Zweefgevliegd? Na het gebruik van eerder vernoemde smartphones zijn we er gelukkig wel uitgekomen: het is GEZWEEFVLIEGD. Na het zweefvliegen zijn we terug naar de blokhut gereden waar we hebben ge-BBQt en het “ik hou van scouting spel” hebben gespeeld. Een leuke afsluiting van een leuke dag!

Zondag:
Zondag stond in het teken van een spelletje in het bos. Oldskool levend kwartetten. Om een bos spel te spelen met lEIding leden van de GFB moet je voorberEId zijn op vals spelen. Echter had niemand verwacht dat er ZO vals gespeeld zou gaan worden. De voorwerpen waren weg, mensen hadden 20 levens en hutten waren nergens te vinden. Terug naar de blokhut dan maar weer. Hier gingen we een pannenkoek eten waarna we een uitleg kregen van Oscar. Iedereen was echter zo moe dat wat er EIgenlijk verteld is niemand nog weet. (Grapje Oscar). Het EInde van het lEIdingweekend 2012 was een fEIt en we kunnen met z'n allen terug kijken naar een zeer geslaagd weekend!

Organisatie bedankt!!!

De beloofde samenvatting:

Vrijdagavond: Spel, biertje.
Zaterdag: opstaan, eten, tennissen, eten, zweefvliegen, eten, IHVS spel.
Zondag: opstaan, eten, levend kwartet spel, eten, uitleg DATDURFIKWEL, EInde.