De wekker gaat, het is zondagmorgen 07.00, veel te vroeg. Uiteraard twijfel ik, mijn bedje is heerlijk en ik wil nog even blijven liggen. De zon schijnt door de ramen naar binnen, waarschijnlijk is het al flink warm buiten. Ik hoor de airco werken om het binnen koel te houden. Zal ik blijven liggen? Nee, natuurlijk sta ik op... ik zit in Vietnam en vandaag ga ik naar Scouting!

Ik woon in Ho Chi Ming City, deze stad heette 35 jaar geleden Saigon. De Vietnamezen noemen de stad HCMC omdat de naam erg lang is. Een tijd geleden vroeg mijn baas of ik hier een half jaar wou werken. Ik werk in een fabriek waar we auto onderdelen maken. Ik werk samen met veel Vietnamezen. Voor mijn vertrek naar Vietnam ben ik online op zoek gegaan naar een Scouting-groep in HCMC. Helaas kon ik niets vinden, en dacht dat er geen scouting was. Toevallig kwam ik een collega tegen die bij scouting zit. Hang wil leiding worden van de verkenners en vroeg of ik een keer met haar mee wou gaan.

Ik had heel veel geluk, deze zondag was een bijzondere dag. Een maal per 3 maanden komen alle groepen van HCMC bij elkaar om samen te draaien. Met slaperige ogen stond ik om 08.30 in het grote park. Het was heel druk en overal waar ik keek zag ik kinderen in uniformen lopen. Ik was verrast om te zien dat Scouting hier niet veel anders is als in Nederland. Ze dragen dezelfde uniforms, geven ook een linkerhand, hebben een groepsvlag en spelen ook samen spellen. De spellen zijn wel iets anders, op de foto speel ik een spel waarin je tussen de bamboestokken heen moet lopen, zonder door ze te worden aangeraakt. Hollandse leeuwen kenden ze niet. Het was toch een soort van thuiskomen om zo veel bekende rituelen te zien.

Een van de leiding leden wist mij veel te vertellen dat scouting in Vietnam niet zo eenvoudig is. Eigenlijk is het namelijk geen scouting, maar een kopie. Scouting is niet erkend door de Vietnamese overheid. Hierdoor hebben ze geen ondersteuning van internationale scouting organisaties. Ze moeten heel veel dingen zelf regelen en staan er helemaal alleen voor. Ik had gehoopt dat ik tijdens JOTA contact op kon nemen met de GFB. Helaas is het niet mogelijk. De scoutinggroepen hebben namelijk geen scoutinggebouw en spelen altijd buiten.

Het is heel mooi om te zien dat er zo veel kinderen bij elkaar komen om scouting is te ervaren. Scouting is flink aan het groeien is in Azië. Het was voor mij een prachtige ervaring om hierbij te zijn. Hopelijk kan ik nog een keer terug komen met mijn Uniform aan, dan leer ik ze Hollandse leeuwen spelen.

Veel groeten uit Vietnam,

Thomas