Zoals je reeds eerder op deze site hebt kunnen lezen gingen de Plusscouts in het weekend van donderdag 15 tot en met zondag 18 april voor whiskytour naar het wonderschone Schotland. Echter het zou helemaal anders gaan verlopen.

Donderdag, De heenreis.
Het weekend zou uitmonden in soort van een dropping XXXXXL. Om bij het begin te beginnen, op donderdagochtend werden we, Marc Jeroen Esther & Ronald, ver(r)ast door een vulkaan uitbarsting in IJsland. Nu zul je jezelf afvragen, jullie gingen toch naar Schotland? Dat klopt, maar door een verkeerde windrichting kwam grote hoeveelheden as over Schotland en de rest van de UK te liggen. Onderweg in de trein richting Schiphol hebben we besloten om bij de ticketbalie van Easyjet te kijken wat de mogelijkheden waren om onze tickets om te boeken. Bij deze balie werd ons te kennen gegeven dat we onze tickets alleen om konden zetten naar andere bestemmingen in de UK of we konden ons geld terug krijgen. Voor dit laatste hebben we toen maar gekozen.
Nu een nieuwe bestemming kiezen.

Na een aantal ticketbalies te hebben afgelopen, op internet rondgesnuffeld te hebben en nog wat telefoontjes gepleegd te hebben zijn we naar Transavia gegaan om nieuwe tickets te kopen voor Barcelona. Ondanks de kledingkeuzes in onze bagage leek dit onze beste oplossing om er het beste van te maken. Snel inchecken, door de douane en een korte snack, en hup het vliegtuig in. Na 1 uur en 45 minuten vliegen stonden we op het vliegveld van Barcelona. Beneden in de hal de reeds op Schiphol gereserveerde auto ophalen en hup het hippe Barcelona in. In de middag zijn we lekker gaan lunchen, om 14:30 uur, in de haven. Tijdens deze lunch even met zijn vieren besproken wat we die dag nog gingen doen. Eerst een VVV en een Ho(s)tel zoeken. Tijdens de zoektocht naar de VVV hebben we een goedkoop en goed Hostel, Hostel Benidorm, gevonden op de Ramblas. Even inchecken en verder Barcelona verkennen. Jeroen, die deze stad vaker voor zijn werk heeft aangedaan, heeft ons daarna te voet door de stad geleid. We zijn ondermeer naar de Gaudi panden gaan kijken en vlug even de Sagrada Familia. Na deze wandeling van een uurtje of twee a drie weer terug naar ons hostel om ons op te frissen voor het diner. Hapje eten in een klein restaurantje in een van de kleine steegjes van Barcelona. En daarna lekker gaan slapen.

Vrijdag, Montserrat.
Na een goede nachtrust stond Jeroen als eerste op. Na zich gewassen te hebben is hij een ontbijtje gaan regelen voor ons. Nadat de rest zich gewassen had kwam Jeroen alweer terug met allerlei lekker broodjes en een jus d'orange. Nu eerst kijken/navragen of er voor de volgende avond nog plaats was voor ons maar helaas alles was al volgeboekt. Dus koffers weer inpakken en richting de auto. Onderweg naar de parkeergarage nog bij een ander Hostel gevraagd of er plek was voor ons. Maar helaas ook hier geen plaatst. Gelukkig nog geen paniek onder ons, we hebben de vorige dag ook een slaapplaats gevonden dus dat lukt ons vanavond ook wel. Dan door naar ons volgende onderdeel van onze trip, Montserrat. Het idee was namelijk om Schotland de hoogste berg van Schotland te bezoeken dus dan bij Barcelona de Montserrat. Na een autoritje van een half uurtje kwamen we terecht bij een kabelbaan uit jaar 1930. Boven op deze berg is een mooi klooster te bezoeken. Om ook een stukje cultuur in os weekendje te stoppen en een voettocht omhoog ons te veel van het goede leek, hebben we een kaartje gekocht voor omhoog en omlaag met deze lift. Eenmaal boven bleek het klooster groter dan gedacht. Na een rondwandeling en een bezoek aan de grote kerk hier hebben we lekker in de zon onze meegebrachte broodjes opgegeten. Daarna nog een kopje koffie bij de koffiecorner en ons toch nog even opmaken voor een klein wandeltochtje naar een mooi uitzichtspunt op de berg. Deze tocht, uitgezet door Marc en Jeroen, bleek wat meer hoogte verschil te bevatten dan we op de kaart dachten te zien. Vooral de eerste 90% van de route bestond in de berg uitgehakte traptreden. Na een aantal stukken trap besloten Esther en Marc om deze tocht toch maar niet te ondernemen en lekker van de zon te genieten. Jeroen en Ronald besloten om toch nog verder te lopen/klauteren. Na vele (ongelijke) traptreden en een meer dan natte rug van Ronald verder zijn zij alsnog aangekomen op het mooie uitzichtspunt over het klooster en het dal daaronder. Na een genietmomentje vlug weer naar beneden want we hadden een afspraak met oud-collega’s van Jeroen in Barcelona. Met deze mensen gingen we lunchen, het is inmiddels 16:00 uur. Na deze lunch was het volgende onderdeel een kamer vinden om de aankomende nacht door te kunnen brengen. Marc wilde graag in de omgeving van de universiteit een hotel zoeken. Dus de Tomtom inprogrammeren en er naartoe. Eenmaal in de buurt van de universiteit is Marc uit de auto gesprongen om iets te zoeken. Nog geen half uur later is Marc alweer terug en heeft een betaalbare kamer voor 4 personen gevonden. Dus instappen en er naartoe. De inrichting van het hotel was echt fout maar dan ook goed fout. Marc chapeau voor de keuze van dit hotel. Na het inchecken snel door naar de volgende hotspot van Barcelona, Park Guell. Dit park is ontworpen door Gaudi en bestaat uit geen enkel recht pad. Bij de hoofdingang is een mooi open terrein met daar omheen een lange bank die geen enkele rechte hoek kent en geheel is betegeld met mozaïek. Verder op in hetzelfde park nog even naar een hoog uitzichtpunt om over de hele stad uit te kijken. Na dit snelle bezoek zijn we richting het museum van Catalonie gegaan. Wat we niet hadden ingecalculeerd is het enorme parkeerprobleem rondom dit paleis. Na een waarschuwing van de politie, u mag geen doorgetrokken streep over, en een rondje door de straten verliet er een andere auto een parkeerplaatsje die wij meteen inname. Helaas deden de prachtig verlichte en op de muziek spuitende fonteinen het niet. Er bleef niks anders over dan de (rol)trappen te betreden naar boven. Ook hier hebben we weer over Barcelona by night kunnen kijken onder het genot van het gitaarspel van een local. Na een halfuurtje zijn we weer terug naar de auto gegaan om onze spullen naar het hotel te brengen. Hier is Esther lekker op bed gaan liggen omdat ze zich niet zo lekker voelde. De drie mannen zijn nog opzoek gegaan naar typisch Spaans eetgelegenheid. Na het doorkruisen van een aantal steegjes vonden we een pittoresk tappasbarretje. Na de eerste bestelling kwamen in gesprek met een Nederlander die samen zat met zijn Italiaanse vrouw en nog wat andere niet Spaanse gasten. Daar ging onze romantiek dat we een authentiek Spaans tappasbarretje hadden gevonden. Een tijdje later kwamen we ook nog in gesprek met twee Spaans sprekende dames echter bleken deze respectievelijk uit de UK en Wit-Rusland te komen. Dag romantiek. Nadat de eigenaar het eerste rolluik had gesloten besloten we om terug te gaan naar het hotel.

Zaterdag, Cavas.
Bij het ontwaken bleek het nieuws te zijn dat er helemaal geen vliegverkeer mogelijk was in west Europa. Er ontstond een hele lichte paniek onder ons of we zondag wel naar huis konden. Na het ontbijt hebben we de verschillende mogelijkheden doorgenomen om thuis te komen als er vliegtuigen zouden vliegen op zondag ochtend. Eerste optie, de trein terug. Dus wij naar het internationale treinstation van Barcelona. Daar aangekomen bleken er meer mensen op dit idee te zijn gekomen. Echter, daar komt de spreekwoordelijke aap uit de mouw, de spoorwegen in Frankrijk staken en om met de trein van Siberisch schiereiland af te komen moet je door Frankrijk. Dat was optie een. Dan maar even langs het vliegveld om te informeren of het al zeker was of de vlucht van zondagochtend al gecanceld was. Wat we vonden was een lege balie met de informatie dat de vluchten tot 1 uur in de middag waren gecanceld, verder geen nieuws. Dan zat er niks anders op dan onze verder te gaan met ons programma. In Schotland hadden we gepland om een Whiskytour te doen langs enkele stokerijen. Om dit te compenseren wist Jeroen nog wel een plaats waar konden zien hoe men hier Cava maakt, de Spaanse tegenhanger van Champagne. Na een mooie route kwamen we aan in het plaatsje Sant Sadurmi d'Anoia. Hier ligt onder andere Recaredo een oud familiebedrijf waar men al sinds 1924 Cava maakt. Op goed geluk zijn we er na toe gestapt en was een van de medewerkers daar wel genegen om ons alles te vertellen over hoe zij daar hun Cava maken. Vol enthousiasme vertelde de man over zijn vak en Marc en Esther probeerde alles te vertalen naar het Nederlands, helaas sprak de man geen Engels. Halverwege de tour in de kelders van dit huis kwamen we op het punt dat ze de gist en drab uit de fles lieten spuiten en zo min mogelijk te verliezen. Hiervoor was speciaal Yordi naar de kelder geroepen. Dit werkje kan namelijk niet iedereen. Op de hele wereld er misschien maar 10 mensen die het kunnen. Waarom, omdat het schijnbaar heel moeilijk en zwaar is om dit heel precies te doen. Met een grote knal liet hij de kurk van de fles schieten en spoot alleen het bovenste deel van de inhoud in de fles eruit waarna de fles weer werd gesloten door deze Yordi. Na deze “knallende” show liepen we verder door de kelders en kwamen we in een deel met de duurste flessen. De inhoud van deze flessen is gemaakt van de druiven uit een speciaal deel van de wijngaard. Dit deel heeft klimatologisch een perfecte ligging zodat de druiven extra lekker zijn. Per jaar komen daarvan maar plusminus 5.000 flessen uit. En door de excellente smaak en de kleine hoeveelheid zijn deze flessen extra duur. Als een van de laatste onderdelen van de tour zijn we nog langs de bottelplaats gegaan en de plek waar de druiven worden geleverd en geperst. Na de rondleiding was het natuurlijk tijd om het product te gaan proeven. In een mooie kamer werden ons 2 soorten Cava’s ingeschonken met ieder een andere leeftijd. De leeftijd van een Cava wordt uitgedrukt in maanden. Na deze proeverij hebben een aantal van ons nog een aantal flessen gekocht voor thuis en zijn we in het stadje een hapje gaan eten. Tijdens deze lunch zijn we weer wat optie gaan doornemen om de volgende thuis te geraken. En de enige optie die open bleef was terugrijden met een auto. Na een belletje met het verhuurbedrijf bleek dat als we de Spaanse huurauto mee naar Nederland zouden nemen we meer dan 1.500 euro aan drop-off (boete) zouden moeten betalen. Dit ging ietsje boven ons budget. Dus maar terug naar het vliegveld om bij de andere verhuurbedrijven te informeren naar eventuele mogelijkheden om terug te rijden naar Nederland. Maar ook deze partijen gaven allemaal eenzelfde antwoord. Maar gelukkig hadden ze bij een bedrijf nog een Nederlandse auto staan die waarschijnlijk een Spanjaard vanuit Nederland had meegenomen. Voor een veel langere drop-off prijs konden wij deze auto meenemen naar Nederland. Na wat overleg tussen ons vieren hebben we besloten deze auto maar te nemen en de terugreis naar Nederland te beginnen. Even onderweg nog een hapje eten en dan vertrekken richting Nederland. Na ongeveer 500 km hebben we ergens in de binnenlanden van Frankrijk een hotelletje gezocht waar we twee kamers konden krijgen om de nacht door te brengen.

Zondag, De terugreis.
Om half acht stonden we met zijn allen weer uitgeslapen bij de auto om de reis te hervatten naar Nederland. Snel even een ontbijtje scoren bij de plaatselijke bakker en hup de Franse snelweg weer op. Zo als het er naar uit zag zou het een mooi dag worden vandaag. Onderweg was het niet echt druk zodat we lekker door konden rijden. Bij Parijs hebben we over de Boulevard Périphérique snel even een aantal hotspots van Parijs vanuit de auto bekeken. Om nog een beetje de kosten te drukken zijn Esther en Ronald in Breda door Marco opgehaald en naar Eindhoven gereden. Marc en Jeroen reden vanuit Breda verder naar Schiphol om daar de auto in te leveren en dan met de trein respectievelijk terug te reizen naar Den Bosch en Eindhoven. In de vertrekhal van Schiphol hebben ze nog snel wat foto’s gemaakt van de lege borden.

Al met al hebben we dus met zijn vieren een leuk lang weekend gehad zonder ons eigenlijke bestemming te hebben gehaald. Wellicht dat we over een aantal jaar het nogmaals gaan proberen om het monster van Loch Ness te vinden, de Ben Nevis te beklimmen, whisky te proeven en de rest van Schotland onveilig te maken.