Na tienduizend waarschuwingen over ijzel en sneeuw en gladheid, vertrokken we naar ons kampterrein bij Houffalize. Gelukkig viel alles heel erg mee en weet Agnes nu ook hoe de mistlamp aan moet.

De beheerder was er ook al en liet ons zien wat bij het terrein hoorde en wat n slimme plek was om een tent op te zetten. Naar het terrein toe ging soepel want dat was heuvel af. Toen we de tenten wilden gaan opzetten, kwamen we er achter dat we de stokken vergeten waren. Maar dat vonden we eigenlijk wel cool. De meest wilde plannen werden besproken maar uiteindelijk hebben we de tenten maar als aan een waslijntje opgehangen. Extra zeil erin tegen de sneeuw en we hadden een perfecte balzaal. De beheerder zei dat er sneeuw voorspeld was, dus wilden we de auto nog vanavond omhoog hebben. Laten we het erop houden dat dat niet zonder slag of stoot ging, het weiland wat bruiner is geworden maar dat Nick hem uiteindelijk boven kreeg, wel zonder aanhanger. Dat vonden we even probleem twee. We parkeerden hem ook maar meteen in het dorp want het was maar een glibberig weggetje naar het terrein. Na een chocomelletje en een peperkoekje lagen we er toch vrij laat in.

Check hier vast in voor de foto's.

De volgende ochtend werden we uitgeslapen wakker in een prachtige witte wereld. Het sneeuwde nog steeds, dus eerst spande Agnes nog een zeiltje om onder te zitten. Boterhammen gegeten, lunch gesmeerd en daar gingen we op pad. Uiteindelijk zijn we naar Cetturu gelopen. Joris genoot van de prachtige uitzichten. Onderweg kwamen we nog een muis tegen. Was heel cool hoe die een gang door de sneeuw groef.  Eén pad konden we door de sneeuw niet vinden zodat we moesten struinen naar het bruggetje. Mauk zag hem uiteindelijk. In Cetturu lekker ge-esbit. Robert had er zelf één gefikst en die deed het heel aardig. Het teruglopen ging zoveel voorspoediger dan het heenlopen, dat we nog even naar de watermolen van Houffalize gelopen zijn. Het was een prachtige, winterse wandeling.

Op het kampterrein even uitgepuft en een noodle gedaan. Daarna ging Agnes even koken terwijl de mannen gingen sleeën. Uiteraard hoorden ze het afgesproken fluitsignaal niet, dus we aten wat later. Maar wel lekker stamp. Willem heeft geleerd dat een plakkerige jas te verkiezen is boven een natte jas. Een tweede poging om vuur te maken leek even te lukken maar faalde uiteindelijk toch. Dus het werd gezellig bij de Coolemanlamp zitten. Na een paar rondjes “heb ik wel, heb ik niet” waren we heel koud en zijn we lekker met een zak chips in onze slaapzakken gaan liggen.

Zondag hebben we na een ontbijt met ei alles afgebroken en ingeladen. Alles was wel nat en half bevroren van de sneeuw. Toen zijn we mega-sneeuwballen gaan maken, die we in de Ourthe lieten plompen. En nog andere sneeuwpret zoals met sneeuwballen op de go-cam van Nick gooien. De beheerder kwam met zijn tractor onze aanhanger naar boven rijden. Dat lukte gelukkig (net). Hij bracht hem ook naar de auto en wachtte zelfs om te kijken of onze auto wel uit de troep kwam. Echt heel aardig. Na een lange rit terug onder het genot van Rob’s muziek met toch een stop om te plassen en te peuken, kwamen we om half vier bij de blokhut. Alles was vlot opgeruimd en uitgehangen en afgewassen zodat de verkenners om 16.00 uur opgehaald konden worden. Het was een geslaagd kamp geweest.