Vorig jaar stond het zomerkamp in het thema van "die hard" dit jaar was YOLO de meest gemaakte uitdrukking.  YOLO is een afkorting veelal gebruikt op internet en betekend "You Only Live Once". Oftewel, maak er het meeste van. Datgene wat je eigenlijk niet zou willen doen, pak dat nu juist eens aan. Deze week is dat zeker gebeurd.

Check hier alle foto's

Zaterdag, opbouwen door Mark Smits

Je staat om 7 uur 's ochtens op maakt een ontbijtje klaar, pakt je tas en rijdt naar de blokhut toe. Daar staat de aanhanger klaar waar we onze spullen op laden. En eindelijk was daar het moment, iedereen stapt in de auto en we zijn onderweg naar het zomerkamp. Na twee en een half uur rijden en een pauze zijn we aangekomen op het kampterein, we wachten met zijn allen op de aanhangwagen die onze spullen vervoert naar het kampterein. Eenmaal aangekomen zetten we onze tenten op. Het was weer een strijd van een half uurtje maar daar stonden ze dan. Verder op de dag gingen we een potje voetballen. Wanneer we zijn uitgevoetbalt beginnen we aan het avondeten, wat een bijzondere uitdaging was omdat we koffiecreamer moesten gebruiken in plaats van melk om de saus te maken. Uitgegeten begonnen we aan de dropping die begon om half twaalf, nadat we een kleine vijftien kilometer gelopen hadden waren we al vier uur verder. En dan, eindelijk konden we gaan slapen wachten op de volgende dag.

Zondag, hike door Rob van Noorwegen

We begonnen de dag met ons verslapen te hebben want we moesten eigenlijk om negen uur opstaan maar we werden pas rond kwart voor elf wakker dus toen zijn we maar opgestaan en een boterham met ei en spek gegeten of een tosti. Toen begonnen we aan de hike er waren in totaal vier posten verdeeld over een route door Zandvoort en Haarlem en het duingebied wat er tussen zit. Elke post was maar een bepaalde tijd open dus we moesten er op tijd zijn anders was de post dicht en hadden we pech. Op post een waren we mooi optijd en stond ivo op ons te wachten maar op deze post was helemaal niks te doen dus zijn we verder gegaan naar post twee die hebben we niet op tijd gehaald en post drie en ook post vier hebben we ook niet gehaald. Dus toen waren we terug gelopen naar het kamp terrein eenmaal aangekomen hebben we onder het genot van een leuk kaartspelletje het uurtje voor het eten goed doorgekomen. Het eten was BBQ met salades, speklapjes, hamburgers, worstjes, kippenpootjes, en frikadellen.

Maandag, Haarlem door Wesley van Dinter

We zijn de dag minder plezierig begonnen we werden gewekt met Arabische muziek . Naar het wakker worden  hebben we ontbeten en zijn we spullen gaan pakken voor het programma  van maarten en ivo het programma speelde zich af in het centrum van Haarlem we hadden eerst een posten spel en daarna zijn we even gaan lunchen na het lunchen zijn we met de door middel van briefjes hebben we fouten dingen gedaan van dat geloof  het groepje van  Jelmer en mark hebben als fout thomas geslagen en de andere twee groepen zijn naar de waterpijp gegaan voor de mensen die wilden na het programma zijn we terug naar het kamp terein gegaan en zijn we alles voor gaan berijden voor het eten .

Dinsdag, powerkiten door Jan Groot

Na de dag begonnen te zijn met een rustige wekprocedure, werd snel de beslissing gemaakt om te voet richting het fabuleuze Zandvoortse strand te vertrekken. Jelmer, in achtervolging van de titel ‘King of the Road’ op blote voeten. We werden helaas nog ernstig teleurgesteld, toen we hoorden dat het Kitesurfen niet door kon gaan, wat te wijten viel al een tekort aan wind. Gelukkig kregen we dat wel al de dag van tevoren te horen, bij het controleren  van de reservering. Deze teleurstelling werd nog eens verergerd toen we er achter kwamen dat de man die onze powerkiting cursus leidde in Scheveningen gesitueerd was, in plaats van in Zandvoort, zoals op de site stond. Gelukkig werd deze teleurstellingsnel teniet gedaan door het ontdekken van de sport. Toch kwam er nog een hekel puntje op onze dag voorbij. Nadat we alle spullen voor het kiten hadden uitgestald, en de introductie hadden gekregen kwam de heilige Fernandad ons met een bezoekje verheerlijken. Zij bracht de boodschap dat we moesten verkassen, en na onze auto’s opgehaald te hebben, kwamen we in Bloemendaal aan zee aan, om vrij snel te beginnen met Powerkiten, wat een geweldig leuke manier van vliegeren bleek te zijn. Zo hebben we ons toch de gehele middag goed bezig kunnen houden, en ondanks het lichte tekort aan wind was het zeer zeker een leuke dag. Op het moment van schrijven moet het avondspel nog plaatsvinden, maar ik ben er van overtuigd dat ook dat erg aangenaam wordt.

Woensdag, Amsterdamned door Jelmer de Haan

We werden gewekt door diehard muziek, maar dat was niet erg. Wat nog erger was, was dat dat om 7 uur moest gebeuren. Gelukkig konden we er redelijk doorheen slapen, maar de dubsteb was niet te harden, iedereen leek aan de doping, en stond direct op. Na een eitje en helaes aan het gehemelte, begonnen we onze bizarre tocht richting Heemstede. Het was zeer zwaar en warm, en we haalden het bijna niet. Daar aangekomen vertoefden we ons met de trein en bienskes. In Amsterdam gingen we naar Anne Frank, maar de rij voor haar achteringang was immens groot, en niet te overwinnen. Daarom gingen we met de waterfiets door de grachten scheuren richting het vondelpark. Het was immers tijd om ons eten te nuttigen in A’dam. We kregen vervolgens de tijd om een heerlijke pint Heineken (GADVERDAMME) te atten in het hardrock cafe. Op het moment kon ik het nog best waarderen, maar normaal hou ik het niet binnen. We hervatten onze reis richting het sisha paleis. Het was gesitueerd in een achtersteegje in de pijpbuurt. Er waren een aantal negers en een negerin met muntthee. We besloten om een waterpijp te nemen en bij haar te gaan zitten. Na een paar hijsen van druiventabak kwam er een dronken 010’er in een plat Damster accent vragen om een sigaret, maar Jan was billig. De pijp werd sterker en sterker, en steeds meer mensen moesten ervan hoesten. Dus we besloten om naar de Heineken Experience te gaan, op last van de leiding overigens. De tour begon met een stukje geschiedenis en wat artefacten van de oude fabriek. Ook was er een vrouwke die over alle ingrediënten ging uitleggen. We wilden ons ook als een biertje voelen, dus we gingen in de rij staan voor de simulatie. Binnen in de simulatie kregen we beelden te zien van gerst dat uit grote vaten viel, zeer intens was dat. Ook kregen we een les in de juiste bierproef. Ik denk dat je dat niet op die manier moet doen want anders proef je het niet zoals Henk en Ineke het ervaren. Verderop in de tocht waren er interactieve dingen. Die indoctrinatie had van mij ook niet gehoeven. Gelukkig zaten er op die bandjes ook muntjes om ons te vertoeven aan bier. Dat was smerig, maar hard nodig. We hadden ook nog muntjes voor de Heineken shop, maar die was zeer ver verwijderd van de Experience zelf. Geloof me Am to the Dam is zeer groot, en we hebben de rest nog niet gezien. Bij de shop kregen we allemaal een zonnebril, maar helaas, er zit een Heineken merkje op. Gelijk verbrijzelen dan maar. Vlakbij zat ook een kapsalonzaak. Daar hebben we een kapsalonnetje genuttigd. We werden gewaarschuwd voor de saus. Jan en ik stemden daarmee in, maar Wezel noemde ons mietjes. Wij deden dan ook maar een bescheiden beetje over onze shit, maar Wezel stortte de rooie saus helemaal op de zijne. Tijdens het eten werd hij ook heel rood daardoor. Na de kapsalon wilden wij ook wel eens wat dames van plezier zien, dus we vervolgden onze reis naar de wallen. Helaas waren er zeer weinig te zien in de ramen, zelfs de trompetterstraat had ons niks te bieden. Hier zeiden we ook weer vaarwel tegen de leiding. Rob leidde ons door allerlei straatjes. WEER GEEN HOEREN!!? Ik citeer Jan: ”Ik wil best over de wallen lopen, als ik maar niet hoef te lopen.” Hij liep dan ook als een ouwe opa, die genomen is door een dikke neger op de wallen. We besloten dus maar naar A to the m to the s to the t to the r to the d to the a to the m centraal te gaan. Daar besloot Rob nog een frappechino karamel en een frappechino kokosnoot te nemen. Het enige wat nog op ons wachtte was een meiske dat we vanuit onze ooghoeken door onze Heineken bril bestaarden en daarna ook nog een trein. We zagen er allemaal tegenop, het reizen, het lopen en natuurlijk het schrobben van de wc’s. We were Amsterdoomed…

Donderdag, Saplaza en barbershop

Het was een fijne ochtend, we konden uitslapen en rustig ontbijten. Na het ontbijt gingen we met de auto naar een outdoor klimpark. Toen we daar aankwamen, moesten we eerst wachten voor een medewerker ons kon helpen. Toen we allemaal ons tuig aan hadden, en onze levenslijn was aangekoppeld aan het tuigje, gingen we gelijk met de rode baan beginnen, dat was de evenaarmoeilijkste parcours. Toen we allemaal weer veilig op de grond stonden, gingen sommige voor het zwarte, en moeilijkste parcours, bij sommige liep dit wat beter af dan bij sommige anderen, die zich niet extra zekerden op de plek waar dat wel zo handig was, en daarom een tijd bleven hangen bij een onderdeel. Toen we allemaal uitgespeeld waren in het park, gingen we nog even op het terrasje zitten van een restaurant een paar meter verderop. Toen we daar genoeg van hadden liepen we weer een paar meter terug naar de auto, en reden we terug naar het kampterrein. 's avonds zouden een aantal anderen langs komen voor de bonte avond. Bont was deze zeker Jelmer heeft zijn dansjes gedaan en de barbershop was open. Iedereen besloot als afsluiten van zijn explo tijd maar eens de tondeuse over het hoofd heen te halen.

Vrijdag, duinrell, peter de schipper

Het was 1943 een kouden winter ochtend, de frisse wind waaide door mijn haren en de waterige winter zon branden op mijn net geschoren hoofd. WUT geschoren kop??!!! JA het was geen winter en ook geen 1943. Het was de bonte avond van zomerkamp 2012, en al de explorers zijn kaal gegaan omdat Ivo zo nodig de hele boel moest op hitsen. Wel kudos voor ivo omdat hij en ook maarten kaal zijn gegaan om hun nieuwe leidingschap in te wijten.

De vrijdag van het kamp was aangekomen deze dag: duinrell dag. We stonden vroeg op om vervolgens na een ontbijt naar duirell te vertrekken. Een leuke bijkomstigheid was dat Oscar ook mee ging. Rond twaalf uur waren we gearriveerd in attractiepark duinrell. Vlak voor de poort van het park is de foutste foto in de geschiedenis van de explorers gemaakt, met al onze kaal geschoren hoofden en de heiniken brillen.

Na een kleine twee uur in het park te hebben rond gebanjerd zijn we naar het tikibad gegaan. Het was heerlijk om weer eens een warme douche in mijn korte haartjes te hebben. Na de douche hebben we een gleibaantje gepakt. De tyfoon was een witte gleibaan die in een spiraal om laag ging, waardoor de G-krachten om je oren vlogen. Rond twee uur was de lunch aan de beurt om te worden versnipperd, de keuzes waren friet en een snack. Nadat de lunch was opgegeten wilden ik, peter en thomas de meest epische gleibaan van het park bezoeken. Wat bleek is dat de gleibaan in het buiten bad was en dat als je in het buiten bad was geweest je niet terug  mocht in het tikibad. Daarom zijn we maar YOLO achtig met zn alle in de famlily gleibaan gegaan en onze waarschruwing binnen getikt.

Iedereen was klaar met zwemmen en was schoon dus waren we terug gegaan naar het kamp terrein en hebben afscheid genomen van ozzy. Als avond eten hebben bodem soep en aardappel kots gegeten. En de laatste dag is afgesloten door de explo’s die de explorers gaan verlaten te hebben gedropt in Zandvoort.